Een dame komt aarzelend en met een hoog rode kleur binnen, de deurklink nog in de hand: “Hebt u ook camouflage artikelen?”. Nadat ik bevestigend geantwoord heb gegeven, vraag ik waar het gedeelte zit zodat ik een inschatting kan maken van de kleur.
Aarzelend trekt ze haar mouw op. Ik zie meerdere littekens, maar vraag niet naar het hoe of waarom, en laat haar de juiste kleuren zien. Geduldig leg ik uit hoe ze het kan opbrengen en vraag of ik het voor zal doen.
Mevrouw: “Als u eens wist dat ik hier al wel 50 keer langs gelopen ben en nooit naar binnen durfde te gaan. Ik schaam mij al meer dan 30 jaar over deze verminking.”
Ik geef haar een compliment dat ze toch zo dapper is geweest om deze stap nu te maken. Ik wil het eerst zelf proberen, zegt ze terwijl ze snel haar mouw naar beneden trekt.
De volgende dag belt ze op met de vraag of ik haar toch nog wat tips kan geven. Ik vraag of ze het geleerde aan mij wil voordoen. Samen kijken we naar het resultaat van de eerste stappen van camouflage (en waarschijnlijk ook een nieuwe levens fase). “Mag ik u bedanken dat u mij helpt zonder te vragen?”. Ik vraag of ik de eerste stap van het geleerde op de foto mag zetten, trots stemt ze toe.
Deze dame wil ik bedanken voor het gestelde vertrouwen.
