Let op! Lees voordat u deze blog leest eerst deel 1. Dit deel kunt u hier lezen.
Jannie kijkt en bewondert het mooie haarwerk dat zij geaccepteerd heeft om mooier te worden. Mooier dan het dunne haar dat zij met veel lak op de juiste plaats probeerde te plakken. Nooit had ze durven dromen om nog eens met een volle bos haar door het leven te gaan. Met veel kunst en vliegwerk lukte het haar. Echter was er de laatste tijd niet meer zoveel over om de kale plekken nog te bedekken.
De trouwdag van haar zoon deed haar besluiten om eens te informeren naar een oplossing, tenslotte wil je ook leuk op de foto staan en je niet schamen voor de kale plekken op het hoofd. Verbaasd naar de vele mogelijkheden werd er aarzelend een keuze gemaakt. De vrouw die haar in de spiegel aankeek was een vrouw met een glimlach. Dit kan ik toch nooit voor elkaar krijgen?
Ik verzeker haar dat dit zeker gaat lukken. Na vele stukjes en haarwerk gepast te hebben, waren we het unaniem eens dat dit de mooiste oplossing was. Haar man zat als een trotse echtgenoot te genieten. ‘’Mevrouw, we zijn al bijna 45 jaar getrouwd maar zo blij heb ik haar in lange tijd niet gezien’’ zei haar man. Het haar was altijd een dilemma. U verricht wonderen met uw vak. Na een knuffel als bedankje namen we afscheid van elkaar.
De volgende morgen (de trouwdag van haar zoon) belde ik haar op om te vragen of het gelukt was met het opzetten. Mevrouw stond in de badkamer en vroeg aan mij of ze hem goed op had. Ik kon haar natuurlijk niet zien, dus ik ging alle punten bij langs waarop ze kon ‘voelen’ of het haarwerk goed zat.
De puntjes bij de oren waren recht tegenover elkaar op de slapen, de oren waren vrij, vier vingers vanaf de wenkbrauwen en alle haren (ook aan de achterzijde) waren naar buiten. Kortom: het haarwerk zat goed. Toch wilde mevrouw nog even checken of ze het haarwerk écht niet zou verliezen. Ik zei: ‘’buig je hoofd voorover, alsof je iets van de grond moet pakken en schud je hoofd heen en weer…’’. En ja: het haarwerk bleef gewoon zitten.
Hiermee waren alle vragen beantwoord en kon ze met een gerust hart naar de bruiloft gaan. De bruiloftsgasten gaven zoveel complimenten, dat mevrouw het gevoel had dat ze de enige bruid(smoeder) was. Een prachtige bos bloemen kreeg ik later als een bedankje. En ze liet me nogmaals weten hoe blij ze met het haarwerk is en hoe mooi en sterk het haar laat voelen.
