Een trotse klant zei laatst tegen mij, dat alle spiegels en etalageruiten voor haar waren. Ze kon weer naar zichzelf kijken zonder bang te zijn voor starende blikken of nare opmerkingen. Vroeger was ze bang om op de foto te komen, telkens zag ze alleen maar het dunne haar.
Het ging zelfs zover dat ze op de huwelijk van haar zoon, waar ze getuige mocht zijn, de angst had om voorover te buigen om een handtekening te zetten en later op alle foto’s het dunne haar te zien in plaats van de mooie gebeurtenis. Dat gaf dus de doorslag. De bruidsmoeder wilde niet onzeker over het haar op de foto staan. Het was de dag van de trouwerij toen ze een afspraak had gemaakt. Erg nerveus stapte ze de zaak binnen, maar het ontvangst was hartelijk en voelde gelijk als een warme deken.
Toch moest ze even slikken toen ze haar eerste coupe (haarwerk) kreeg opgezet. Een paar stralende ogen en blozende wangen keken me in de spiegel aan. Ze stelde haarzelf hard op de vraag waarom ze zo lang had gewacht om deze stap te maken. Nog even twijfelde ze wat een ander er van zou zeggen. De vrouw die mij in de spiegel stralend aankeek, gaf onbewust het antwoord. Het voelde veilig en ze werd blij van het resultaat.
Vervolgens heeft ze nog een aantal haarwerken gepast, echter was nummer één een schot in de roos. Nu kon ze als trotse bruidsmoeder naast het bruidspaar staan en hoefde ze niet langer bang te zijn om op de foto te komen. Een paar weken later kreeg ik een foto en een bedankje van de trotse bruidsmoeder, die alleen maar complimenten had gekregen. Mensen die haar goed kenden, vroegen haar waarom ze het niet eerder had gedaan. Ze was door het haarwerk veel zelfverzekerder geworden en bedankte het team van Frans Koopal.
Fictief gedramatiseerd verhaal
