Dat ik dit met jullie deel is een hele stap. Jaren ben ik mezelf aan het verbergen geweest. Verbergen voor de buitenwereld, maar achteraf ook voor mezelf. Mijn eigenwaarde werd met de dag naar beneden gehaald. Wat had het nog voor zin om mezelf te laten zien? Iedereen keek niet naar mij, hoe ik was, doch alleen maar naar mijn haar (of liever gezegd het ontbreken hiervan).
Ik durf nog geen foto van mezelf te plaatsen, hoe mooi haar ik nu heb gekregen dankzij Frans Koopal. Wel laat ik zien hoe mijn hoofd eruit zag, waar ik me voor schaamde.
De wereld is een stukje vrolijker geworden, nu ik mezelf opnieuw aan het ontdekken ben. Ontdekken dat het hebben van “haar” wel degelijk verschil maakt. ”Haar”dat mij mijn zelfvertrouwen terug heeft gegeven.”Haar” wat mij de toegang heeft geopend naar het “normale” buiten leven.”Haar” geeft me de moed om mezelf niet meer te hoeven verbergen.”Haar” oh ”haar” wat ben je toch belangrijk voor mijn “leven”.
Nooit zal ik op de voorgrond treden, daar ben ik de persoon niet naar. Dat ik weer naar de supermarkt kan zonder de zielige blikken…..Wat is mijn leven er een stukje makkelijker op geworden dankzij het haarwerk. Mijn “haar” …….al deel ik het met jullie…blijft mijn grootste geheim.
Beppie
