Een moeder hoort tijdens een van mijn lezingen dat we verschillende haarwerken maken. In de pauze komt ze naar me toe. Ik zie haar aarzeling en vraag of ik haar kan helpen. Mijn zoon van 13 is als peuter door een hond gebeten, waarbij de achterkant van zijn schedel er behoorlijk ernstig uitzag. Na vele operaties hebben ze zijn huid weer wat op kunnen rekken zodat dit weer een beetje toonbaar is. Het litteken is echter duidelijk zichtbaar en er groeit geen haar meer op die plek. Een haartransplantatie is onmogelijk omdat de huid te teer is.
Misschien is het niet mogelijk, maar ik vraag het toch maar omdat mijn zoon er erg onder lijdt. Hij bedekt het litteken met een hoop gel en lak, maar met wind gaat hij niet zonder pet naar buiten. Haar vraag of ik ook een klein stukje kan maken. We maken een afspraak zodat ik naar de mogelijkheden kan kijken. Op een zaterdag morgen komt mevrouw met haar puber zoon binnen, de pet ver in de ogen gedrukt.
Na een kop koffie/thee met wat lekkers vraag ik of de pet af mag. Het haar zit inderdaad vol gel aan elkaar geplakt over de kale plek heen. We bespreken de mogelijkheden. Een stukje op maat, wat geplakt moet worden op de kale plek, is gezien de dunne huid, niet mogelijk. Een andere mogelijkheid is een stukje net iets over de grens ,wat bevestigd kan worden met hele dunne klemmetjes. Ik laat een aantal voorbeelden zien en ze maken een keuze. Ik adviseer om een verwijsbrief te vragen bij de (dienstdoende) arts voor een vergoeding van de zorgverzekering.
De zaterdag erop zitten ze alweer bij mij in de stoel. Deze keer is de spanning al iets minder van de zoon. Ik zet het haarstukje op en knip hem in model. Samen gaan we nog een keer oefenen zodat hij zich zeker voelt. Zonder pet en met een brede glimlach verlaten ze de zaak. Bij de nacontrole (na een aantal weken) is er ineens een hele andere puber tevoorschijn gekomen. Een jongen vol zelfvertrouwen. Hij verteld deze keer honderd uit over zijn belevenissen. Het haarstukje is nu een onderdeel van het ochtend ritueel geworden waar hij niet bij geholpen hoeft te worden. Sport, fietsen en zelfs voetbal geven geen belemmering. Blij en trots kijk ik moeder aan….wie had dit verwacht? Waar een lezing niet al toe kan leiden.
