Goede vriendinnen
Twee dames komen de zaak binnen op de afgesproken tijd. Zo te zien, zijn ze al erg lang bevriend. Dat ze een steun voor elkaar zijn, in goede en slechte tijden, blijkt wel uit de verhalen. Maar zeker ook uit de lichaamstaal en de blikken over en weer.
Nadat ik hun jassen heb opgehangen en koffie/thee heb ingeschonken, gaan de tassen open. Daaruit komen drie dozen met tissues voor het geval dat. Ik moet lachen om het grote aantal tissue dozen. Ik vraag dan ook aan de dames of ze nogal wat tranen verwachten, waarop ze in koor antwoorden: ‘we zijn overal op voorbereid, we weten niet wat we kunnen verwachten en zijn op het ergste voorbereid’. Ik ben heel wat gewend en kijk nergens meer van op, maar 3 dozen tissues is wel erg veel…
De dames genieten ondertussen zichtbaar van de lekkere koffie/thee. Dit begint al goed, zeggen ze elkaar aankijkend. Wanneer ik vraag of de dame die een haarwerk nodig is op de stoel komt zitten, kijkt de ander toe met een blik die uitstraalt ‘ik ben er voor je’.
Het haarwerk uitzoeken
De kleur en het model worden besproken, zodat ik een goed beeld heb van de wensen. Hierna stal ik een groot aantal haarwerken uit. Gelijk wijzen ze er een aan. Ik hoor haar opgelucht zeggen dat het precies haar kleur is. Na de gebruikelijke uitleg over het opzetten en dergelijke, begin ik met een pas-muts op te zetten uit hygiënisch oogpunt.
Terwijl ik dit doe, gieren de dames het uit en komen ze bijna niet meer bij. De eerste doos met tissues wordt gebruikt, alleen dan om de tranen van het lachen af te drogen. Als de dames uitgelachen zijn, begin ik het haarwerk te passen. En dan in het stil. ‘Jeetje, dit is echt net… ECHT!’ zegt een van de dames. Ze kijken elkaar verbaasd aan en zeggen tegelijk dat ze dit nooit hadden verwacht. Ze vertellen mij dat ze hadden gedacht aan een ‘badmuts met haar’, maar dit vinden ze écht mooi.
Foto’s voor het thuisfront
De dames vragen of ze foto’s mogen maken voor het thuisfront. Dit mag natuurlijk. Gelijk nadat de foto is gestuurd, komt de vraag of ze de pruik al opheeft. Druk zijn ze heen en weer aan het appen. Frans Koopal Haarwerken haarwerk passen Eigenlijk vinden de dames dit overbodig, want de eerste pruik overtrof al hun stoutste verwachtingen al. Alsnog hebben we meer pruiken gepast, echter bleef de keuze bij nummer één.
Het thuisfront was het er mee eens. Dit moest hem worden. Geen twijfel over mogelijk. Ik vroeg of ze nog een grap wilden uithalen met het thuisfront met een totaal andere coupe/kleur. En zo kreeg de dame met het grijze haar, een paars/zwarte coupe op voor de grap. De foto werd opgestuurd naar het thuisfront, met de mededeling dat ze zich had bedacht en voor deze had gekozen. De lachsalvo’s hielden niet meer op. Haar vriendin vond dat ze op Tina Turner leek en zei dat ze zo de planken op kon.
Afscheid
Voordat de dames weer op huis aan gingen, vertelden ze mij dat ze de tissues hadden meegenomen voor tranen van verdriet. Maar ze hebben de tissues alleen gebruikt voor tranen van het lachen. Ze zei: ‘we hadden ons op het ergste voorbereid’. Maar vonden echter dat ik een erg mooi vak had, om mensen zo gelukkig te kunnen maken. Ik kreeg complimenten voor mijn geduld, vakkennis en bovendien de mooie zaak. En zo wordt er telkens weer bevestigd dat er, ondanks verdriet, ook vaak gelachen wordt. Wat een heerlijk vak heb ik toch!
